Sheridan, 7 juli 2018

Vanmorgen hebben we een beetje uitgeslapen, omdat we vandaag geen druk programma hadden. We zijn dus op ons gemak naar Devils Tower gereden. Dit is een grote, grijze 268 meter hoge rots, grillig van vorm (wel plat bovenop) die zomaar oprijst in het landschap. Kijk maar op de foto. De rots komt voor in de film: close encounters off the third kind van Steven Spielberg. Heeel aparte rots, beetje alien-achtig. Toen Jan en Tim om de rots heen gingen lopen (dikke 2 km.) zijn Tessa en ik lekker in de schaduw gebleven. De temperatuur is inmiddels weer gestegen naar zo'n 40 graden!! We zaten bij een aantal mensen in de buurt: een oudere meneer en een "biker-stel", alledrie Amerikanen. De oudere meneer vroeg op een gegeven moment (hij had Tessa en mij horen praten) waar we vandaan kwamen. Hij dacht Duitsland, nee dus, Nederland. O oké, zei hij, hij kende Nijmegen. Toen zei de vrouw van het biker-stel: I only know Venlo!!! Ik dacht dat ik niet meer bijkwam!! Bleek dat de betreffende dame jaaaren geleden in Venlo geweest was voor het kopen van wiet (natuurlijk, wat anders!!) We waren het er met z'n allen over eens hoe bizar dat was!! Leuke ontmoeting. Op de terugweg uit het park kwamen we nog langs een "prairie-dog stad". Zo'n schattige beestjes. Ik zal een foto toevoegen, dan kunnen jullie ze zien. Daarna zijn we naar ons overnachtingshotel gereden in Sheridan. Echt een verrassing. We zitten op dit moment onder plastic palmbomen (rood, blauw en groen) die vol hangen met kerstlampjes . Echt om te brullen! Het is hier buiten één bonte kermis. Maar de eigenaren zijn super aardig en het is een schone kamer. Het stikt hier alleen van de muggen. Nou, tot morgen maar weer.