Marrakech, 16 juli 2019

Daar ben ik weer. Gisteren waren we zó moe, dat ik niet meer geschreven heb. Dus ga ik nu weer even terug naar gisteren.

Ik was al op tijd op, we hadden afgesproken om half 9 te ontbijten en ik zat even een sigaretje te roken in de tuin bij het zwembad. Wordt mij zomaar, ongevraagd, een kopje koffie gebracht!! Dat heb ik nog nooit mee gemaakt. De riad hier wordt gerund door twee jongemannen en ze hebben het perfect voor elkaar. Ze snappen het. De riad zelf is een plaatje, het is schoon, het eten is heel erg goed, kortom, die jongens verdienen een dikke tien van mij (en daar heeft die kop koffie wel aan bijgedragen). Toen we wegreden werden we ook. volledig uitgezwaaid door beide jongens. Echt top!! Op weg naar Marrakech dan maar. We moeten daarvoor de Hoge Atlas over. Het is eerste stuk is een route die aanbevolen is door de jongens van de riad. Het is een stukje om, maar zeker de moeite waard. We zien bergdorpjes, waar ze volgens mij nog in de vorige eeuw leven. Ook zien we hoe een van de dorpjes nog wordt bevoorraad met water. Toen we even later 3 jongetjes voorbij reden, zagen we dat een van die jongetjes een “gooi” beweging maakte. Volgens Susanne en Jeroen, die achter ons reden, gooiden ze wel degelijk een steen. Komt je dit bekend voor Tessa??

Bij de top, de Col du Tichka (hoogste bergpas in Afrika, 2260 m.), zijn we even uitgestapt. Niet heel bijzonder, kregen alleen weer kijken, kijken, niet kopen naar ons hoofd. Goed en weer verder. Tijdens de weg naar beneden waren er heel veel wegwerkzaamheden. Dus dat hield wel lang op. Onderweg nog even geluncht en rond 5 uur kwamen we aan in Marrakech. Na een hele tijd in rustig gebied te zijn geweest, was dit weer even heftig. Hoppa, direct de weg weer kwijt en rijden we ons bijna vast. Een paar vriendelijke jongens willen ons wel weer even op weg helpen, zo vriendelijk dat ze niet tevreden zijn met de 40 dirham die ze krijgen. We vinden uiteindelijk onze riad en worden weer beloond met een heerlijke frisse duik in het zwembad.

Rond 7 uur hebben we afgesproken met een soort van gids. Een collega van Jan heeft hier dus een neef wonen (ja, lach maar), die ons wel wil rondleiden in Marrakech. Omdat het hier zo’n hectiek is, wilden we dat wel heel graag. Nou, het werd half 8: geen gids, 8 uur: geen gids, half 9: geen gids. Wij ondertussen al grappen maken over hoe hij eruit zou zien en over hoeveel tanden hij zou missen (bijna alle Marokkaanse mannen hebben een heel slecht gebit). Daar om kwart voor 9, komt er een mannetje aankakken op een soort van brommertje. Nee, dat is hem niet, toch??? Ja, dus wel, wat een “schriele kiep” en ja hoor, met nog maar een paar tanden in zijn mond. Jan, zijn gute freund, krijgt een dikke knuffel en wij allemaal een hand. Al snel blijkt dat dit het hem niet gaat worden. Doodmoe worden we van die man. Volgens ons mankeert hij echt wat. We peppen elkaar maar een beetje op en gaan op weg. Naar het beroemde Djemaa el Fna plein, waar het gigantisch druk is. Onze “gids” brengt ons naar het beste restaurant van Marrakech. Nou lachen, naar een of andere vage bedoening dus. Het plastic tafelkleedje plakt aan onze benen (alles plakt trouwens) en we krijgen ons eten, foute bestelling natuurlijk. Onze gids over de rooie, ober over de rooie en wij maar sussen die handel. Het wordt inmiddels komisch allemaal. Hij had zelf brood mee en een jampot met thee. Daar smikkelt hij lekker van. Als Niels zijn eten niet op eet en zijn drinken laat staan, maakt hij gretig gebruik van het aanbod om dit op te eten en te drinken. Ondertussen spuugt hij (per ongeluk) in Jeroen zijn glas water en dan moet hij gelukkig weg om te bidden. Zijn we even alleen. We zijn intussen helemaal klaar met hem, maar we wachten netjes op hem (met zijn lege jampot). Als hij terugkomt lopen we nog over het plein, waar van alles te zien is. Buikdanseressen, slangenbezweerders, waarzegsters en noem het maar op. Samen met zo’n duizenden mensen. Terug bij het riad gaan Jan en Jeroen nog even met de gids in conclaaf over het programma van morgen. Hij heeft grootse plannen, maar wij niet!! Ze kunnen hem een beetje intomen, een plan gemaakt en er wordt afgesproken dat hij om half 10 hier is............ Wordt vervolgd!!