Springdale, 16 juli 2018

Vandaag stond Angels Landing op het programma. Tenminste, voor Tessa en Jan. Angels Landing is een 454 meter hoge rotsformatie. Vanuit de top heb je een spectaculair uitzicht over Zion NP. Die top is te bereiken via smalle paadjes, waar je je zelfs af en toe aan kettingen, geketend in de rotswand, moet vasthouden, terwijl aan de andere kant de afgrond loert! Voor Tim was deze klim absoluut te gevaarlijk en over mezelf heb ik het maar niet eens. Wekker weer op 7 uur en na een snel ontbijt vertrokken die twee. Ze hadden gedacht de grote meute voor te zijn, maar dat pakte anders uit. Je mag een groot gedeelte van het park niet met de auto naar binnen. Die parkeer je en dan stap je in de shuttle-bus, die je naar de diverse trails brengt. Bij de bus stond al een wachtrij van 40 min. Voor zover de meute voor willen zijn!! In de wachtrij kregen ze echter ook al te horen dat Angels Landing gesloten zou zijn. Balen!!! Tessa ging toch maar eens even in het visitors-center informeren. Daar kunnen ze je alles vertellen over alle mogelijke trails. Het bleek dat het hier een paar dagen geleden echt noodweer is geweest. Het was de ergste storm sinds 8 jaar. Er hebben hier zelfs een heleboel mensen vastgezeten. Maar in ieder geval was Angels Landing helemaal verwoest en gaat dit seizoen niet meer open en moet zelfs helemaal opnieuw aangelegd worden. Er zijn een heleboel paden gewoon afgebrokkeld. Dat is echt heel zuur voor Tessa en Jan, want deze trail was een van de redenen dat we terug zijn gegaan naar Zion NP. Tessa heeft voor een vergelijkbare trail gevraagd en dat was de Hidden Canyon Trail. Niet zo hoog, niet zo spectaculair, maar net zo goed mooi en toch zeker 3 uur wandelen (en ook met afgronden en kettingen). Ze waren dan ook eerder terug dan verwacht. Ze willen dus nog een keer terug voor Angels Landing: duuuhh!! Tim en ik hebben een heerlijk relaxte dag gehad in het zwembad. 'S morgens waren we zelfs lekker helemaal alleen. Iedereen was natuurlijk aan het hiken. Het zwembad ligt echt prachtig, je kijkt zo tegen de bergen aan. We hadden het slechter kunnen treffen. Springdale is een mooi stadje met leuke winkeltjes. Wat je hier ook heel veel ziet, zijn terrassen. Die zijn we nog niet zoveel tegen gekomen als hier. Lekker buiten zitten met eten. Inplaats van binnen zitten met de airco op standje Noordpool. We hebben na het avondeten nog lekker even hier rondgewandeld. Wat hier trouwens ook zo'n "gewoonte" is, is het geven van fooi. We hoorden gisteravond een serveerster vertellen tegen een paar gasten (die eigenlijk geen fooi wilden geven), dat hun salaris maar rond de 2 dollar per uur is. Zij moeten het dus echt hebben van de fooien! Ze zei letterlijk dat zij haar rekeningen betaalde van de fooien. Er wordt hier dan ook echt verwacht dat je minimaal 15% fooi geeft van het uitgegeven bedrag. Maar liever nog meer dus. We wisten dit wel een beetje, maar hadden het eigenlijk nog nooit echt zo horen vertellen. Weten we dat ook weer. Voor morgen staat er trouwens weer een bijzondere trail op het programma. Dit keer voor Jan, Tessa en Tim. Weer eentje die nog op het verlanglijstje stond sinds 2016. Voor mij staat weer een dagje zwembad op het programma: jeetje wat vervelend!! Hierover morgen weer meer.